در دنیای باستان، ساختن پارچه برای لباس یکی از مشاغل اصلی زنان بود. آنها این کار را با ریسندگی و بافتن پشم برای ساختن مستطیل های پارچه انجام می دادند. چنین پارچه‌ای به لباس‌های اصلی، تونیک‌ها و شال‌ها کمک می‌کرد.
زنان نیز مواد خود را با نقش و نگار و گلدوزی تزئین می کردند. پارچه های دیگری به جز پشم بسته به ثروت و موقعیت مکانی در دسترس بسیاری بود: ابریشم، پنبه، کتان و کتان. برخی از لباس ها نیاز به سنجاق یا دوخت دارند.
شومیز زنانه بلند خانگی جزو پیراهن های بسیار کاربدی برای خانم ها به حساب می آید.
زنان ممکن است روی پاهای خود هیچ چیزی نپوشند، صندل یا انواع دیگر کفش.
اگرچه پارچه در طول زمان متلاشی می شود، برخی از ضایعات باستانی باقی مانده اند:
قدیمی ترین نمونه منسوجات که تاکنون توسط باستان شناسان شناسایی شده است در غار Dzudzuana در ایالت جورجیا شوروی سابق است.
در آنجا تعداد انگشت شماری الیاف کتان کشف شد که پیچ خورده، بریده شده و حتی رنگ آمیزی شده بود. الیاف رادیوکربن بودند. قدمت آن بین 30000 تا 36000 سال پیش است.”
با این حال، بیشتر چیزهایی که ما در مورد آنچه مردم در دنیای باستان می پوشیدند می دانیم نه از چنین چیزهای کمیاب، بلکه از نامه ها، ارجاعات ادبی و هنر ناشی می شود. اگر نقاشی دیواری کنوسی را دیده باشید، احتمالا متوجه زنانی با سینه برهنه در لباس های رنگارنگ شده اید.
(برای اطلاعات در مورد نقوش روی این لباس‌ها، به «لباس اژه و تاریخ‌گذاری نقاشی‌های دیواری کنوسی» نوشته آریان مارکار؛ مدرسه بریتانیایی در مطالعات آتن، 2004 مراجعه کنید.) در حالی که رنگ برای چنین نقاشی‌هایی باقی مانده است، مجسمه‌ها رنگ‌آمیزی خود را از دست داده‌اند.
اگر مجسمه یونانی یا رومی یک زن لباس پوشیده را دیده باشید، احتمالا متوجه لباس های بلند و سیخ دار و عدم تناسب آن شده اید. مجسمه های بین النهرین یک شانه برهنه را نشان می دهند.
در اینجا اطلاعاتی در مورد پوشش زنان یونانی و رومی آورده شده است.
