ایران را در همه جا به عنوان مهد فرش دستباف می شناسند، کلمه فرش از کلمه لاتین tapetum گرفته شده است که به نوبه خود از یونانی tapis-tapetos که ریشه احتمالی ایرانی دارد، تبسه، تبه، تابسته، تابیدان گرفته شده است.
امروزه در فارسی با تعبیر عرب الاصل فرش یا غالی با اصل ترکی نشان داده می شود.
فرش نگین مشهد سرمه ای به‌عنوان جسمی به دنیا آمد که روی آن دراز بکشید یا بنشینید و از رطوبت و سرما محافظت کنید و تنها بعداً تبدیل به یک مبلمان شد.
چه چیزی به فرش ارزش می دهد؟ ظرافت و تراکم گره، یک متر مربع فرش می تواند از صد هزار تا دو میلیون گره باشد.
آباده، قم، اصفهان، کاشان، کرمان و تبریز از مشهورترین مراکز ایرانی در جهان برای هنر قالی بافی هستند.
قدیمی ترین فرش شناخته شده مربوط به 2500 سال پیش است و در دره پازیریک، در کوه های آلتای، در آسیای مرکزی یافت شده است، اما اصالتاً از ایران است.
بزرگترین فرش موجود ایرانی است: چهار هزار متر مربع است و در امارات متحده عربی قرار دارد.
ویژگی بارز همه فرش های شرقی گره دستی است، بافت فرش از سه قسمت تار، پرز و پود تشکیل شده است.
تار مجموعه ای از نخ ها است که معمولاً پنبه ای است که به موازات یکدیگر و به صورت عمودی بین دو سر بافندگی قرار گرفته اند، پرز سطح قابل رویت فرش است.
از نخ های کوتاه، عموماً پشمی، که روی تار گره می خورد، تشکیل شده است، گره ها در ردیف های عرضی قرار می گیرند، هرگز در طول.
پود متشکل از یک یا چند نخ است که تقریباً همیشه از پنبه است که بین یک ردیف گره و ردیف بعدی قرار گرفته است.
موادی که در گره زدن فرش استفاده می شود، سه ماده است: پشم، ابریشم و پنبه، پشم مورد استفاده عمدتاً گوسفند است، اما پشم شتر نیز گسترده است.
