اگرچه ترجیحات طعم شیرین تحت تأثیر عوامل مختلفی از ژنتیک و نژاد قومیت گرفته تا کمبودهای تغذیه ای، بیماری مزمن، مصرف دارو و اعتیاد است پاسخ لذت جویانه مثبت به طعم شیرین یک ویژگی جهانی است.
این یافته که کودکان شدت بیشتری از طعم شیرین موجود در شیرینی سنتی را نسبت به بزرگسالان دوست دارند، در بسیاری از کشورها و فرهنگ ها مشاهده شده است.
نوجوانانی که غلظت بیشتری از ساکارز را ترجیح می‌دهند، نرخ رشد خطی بیشتری را نشان می‌دهند که نشان می‌دهد کاهش ترجیحات شیرین ممکن است با توقف رشد همراه باشد.
با این حال، مکانیسم های زیربنایی کاهش وابسته به سن در ترجیحات شیرین همچنان یک راز باقی مانده است. جایگاه مناسب شیرینی در عرضه غذا توسط تجربه آموخته و تعدیل می شود.
یعنی احساس شیرینی وابسته به زمینه است و می تواند از طریق یادگیری تداعی معنا پیدا کند.. نوزادانی که در ماه های اول زندگی به طور معمول با آب شیرین تغذیه می شدند، هنگام آزمایش در دوران نوزادی و چندین سال بعد، ترجیح بیشتری برای آب شیرین نشان دادند.
کودکانی که به‌مدت 8 روز متوالی در طول میان‌وعده روزانه‌شان در معرض نوشیدنی شیرین‌شده با طعم پرتقال قرار گرفتند، نه تنها آن را بهتر دوست داشتند، بلکه در پایان دوره قرار گرفتن در معرض، مقدار بیشتری از آن می‌نوشیدند.
با این حال، هیچ داده قانع‌کننده‌ای وجود ندارد که نشان دهد چنین مواجهه مکرر با یک نوشیدنی منجر به واکنش لذت‌گرایانه شدید به شیرینی به طور کلی می‌شود.
در عوض، ماتریسی که در آن تجربه طعم شیرین رخ می دهد یک عامل مهم است. از طریق آشنایی، کودکان احساس می کنند که چه چیزی باید یا چه چیزی نباید شیرین باشد.
تکامل واکنش کودک به طعم شیرین را شکل داده است. بنابراین، علاقه به غذاها و نوشیدنی‌های شیرین صرفاً محصول فناوری و تبلیغات مدرن نیست، بلکه بیانگر بیولوژی اولیه کودکان است.
سیستم‌های حسی ما برای شناسایی و ترجیح غذاهای نادر سرشار از انرژی که طعم شیرینی دارند، تکامل یافته است. این پاسخ‌ها در دوران کودکی تشدید می‌شوند، که ممکن است منعکس‌کننده نیاز تغذیه‌ای برای جذب کودکان به غذاهای انرژی‌زا که حاوی قند، مواد معدنی و ویتامین‌های بالا هستند (مانند شیر مادر، میوه‌ها) در طول دوره‌های رشد حداکثری باشد.
میل به شیرینی ممکن است با خواص پاداش دهنده و کاهش دهنده درد قندها و با تجربه مکرر با غذاهای بسیار فرآوری شده و به شدت شیرین، که اکنون به وفور و به شدت به بازار عرضه می شوند، افزایش یابد.
بنابراین، تلاش برای محدود کردن مصرف غذاها و نوشیدنی‌های شیرین ممکن است برای برخی از کودکان به دلیل تفاوت‌های فردی در ارزش ذاتی لذت‌بخش طعم شیرین و احساسی که شیرینی‌ها در آنها ایجاد می‌کند، دشوارتر باشد.
