وقتی به مدل های جدید ساعت نگاه می کنیم، چه برسد به اولین ساعت های مچی، با مدل های بسیار متفاوتی از ساعت های بیست سال پیش مواجه می شویم.
در ساعت هایی مانند ساعت فورتیس قدیمی، اندازه صفحه، استفاده از مواد مختلف در کنار هم، آزادی در استفاده از رنگ هم در ساعت های مردانه و هم در ساعت های زنانه جلب توجه می کند.
در سری Timberland TBL 13673JSB، شاهد ساعت های عظیم الجثه با قطر قاب 56 میلی متری و صفحه مستطیلی هستیم.
علاوه بر این، این فقط در مورد مدل های ساعت مردانه صدق نمی کند.
در گذشته، ساعت‌های مچی که بند‌های نازک و صفحه‌های کوچک داشتند، به‌عنوان یک اکسسوری ارزشمند به‌شمار می‌رفتند که یک زن مانند یک دستبند زیبا روی مچ دست خود می‌بست.
اکنون، وقتی سری کاسیو جی شاک را بررسی می کنیم، ساعت های عظیمی با قطر قاب 43.4 میلی متری و بند های سیلیکونی وجود دارد.
در حالی که بشریت انواع مختلف و زمینه های استفاده از ساعت را امتحان کرده است، که در گذشته یک نیاز ضروری بود، اکنون ما می توانیم ساعت را در هر زمانی از تلفن هایمان که دائماً کنترل می کنیم، ببینیم.
پس چرا هنوز از ساعت استفاده می کنیم؟ چرا هر روز مدل های جدید امتحان می شوند؟ زیرا اگرچه انواع ساعت ها از گذشته تا به امروز تغییر کرده است، اما ارزش ساعت هرگز تغییر نکرده و نخواهد شد.
قدمت ساعت های آبی به اندازه ساعت های آفتابی است، در ساعت‌های آبی که از یک کاسه تشکیل شده‌اند، کاسه را پر از آب می‌کنند و در پایین آن سوراخی وجود دارد.
اولین نمونه از ساعت‌های اتمی که از اتم هیدروژن یا سزیم به عنوان آونگ استفاده می‌کردند در سال 1949 در ایالات متحده آمریکا ساخته شد.
در سال 1967، فرکانس طبیعی اتم به عنوان واحد جهانی زمان جدید شناخته شد، اما یک نوع عملی نیست.
